Drożdżaki i grzyby w naszym organizmie

Objawami grzybicy, które występują  najczęściej i pozornie nie są ze sobą powiązane to:  alergie skórne i pokarmowe, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, zapalenie zatok, spojówek, nerwice, lęki, zaburzenia emocjonalne,  suchy kaszel, zapalenia stawów oraz zespół przewlekłego  zmęczenia. Objawy coraz bardziej dają znać o sobie, nasilają się, dostajemy skierowania do specjalistów, najczęściej bywa tak, że lekarze specjaliści jaki i wcześniej rodzinni nie ustalają przyczyny takich symptomów. Dopatrują się przyczyny w  psychice pacjenta, uznaje się go za hipochondryka a nawet diagnozuje się chorobę psychiczną … Włączane zostają leki psychotropowe… otumaniony lekami  pacjent poddaje się…

Wiedza na temat Candidy nie jest szeroko propagowana w społeczeństwie co gorsza akademickie programy nauczania są ubogie w treści programowe, które przygotowałyby przyszłych lekarzy do rozpoznawania chorób wywołanych przez grzyby Candida.  Autor książki o candidzie Andrzej Janus wręcz wprost pisze o tym, iż są to celowe zabiegi aby ukryć tę prawdę. Dlaczego? A z prostych  przyczyn – finansowych  całego wielkiego przemysłu farmaceutycznego – lobbingu silnego jak żaden inny. To antybiotyki i nie tylko  przecież , które tak powszechnie są stosowane zaburzają skład flory bakteryjnej przewodu pokarmowego. Lekarze co wówczas przepisują – no leki przeciwgrzybicze i antybiotyki. A każdy, kto leczył się w taki sposób wie, że problem  ponownie powraca i to dość w krótkim czasie. Nie jest to po prostu skuteczne działanie – bo w tym wszystkim tak naprawdę jest ważne wzmocnienie układu odpornościowego aby bronił nasz organizm. Antybiotyki i inne preparaty farmaceutyczne nie pomogą w tym na pewno.

Drożdżaki Candida jako zarodniki grzybów Candida są komensalami dla organizmu, czyli są organizmami cudzożywnymi, które jednak pozostają w symbiozie z organizmem wyższym, żywią się pozostawionymi przez niego resztkami pokarmowymi, nie szkodzą mu, ani też nie przynoszą pożytku. Nie są patogenami – nie stanowią czynnik chorobotwórczy. W momencie przeistoczenia się drożdżaków Candida w grzyby Candida mające rozwiniętą grzybnię są dla organizmu pasożytami, wykorzystują organizm żywiciela jako źródło pożywienia i środowisko życia.

Drożdżaki Candida są jednym z naturalnych składników naszej flory bakteryjnej jelit.  Mają tam dogodne warunki: odpowiednia wilgotność, temperatura 36,6°C, obfitość pożywienia. Odżywiają się cukrami prostymi z masy kałowej. W normalnych warunkach panuje tam równowaga, którą można zaburzyć przez chwilowy wzrost cukrów prostych w jelicie grubym, przez antybiotyki przeciwbakteryjne, na które drożdżak Candida jest odporny. Wówczas zostaje zachwiana równowaga na korzyść drożdżaka.

Objawy nadmiernej ilości drożdżaków Candida w jelicie grubym:

• Wzdęcia, częste wydalanie gazów ( drożdżak – cukry proste – fermentacja – alkohol, dwutlenek węgla – wzdęcia , gazy).
• Zwiększone łaknienie na słodycze (mała ilość cukrów prostych w masie kałowej – produkcja przez drożdżaka substancji insulinopodobnej  – spadek stężenia glukozy we krwi – łaknienie słodyczy)
• Hipoglikemia (rozmnożenie drożdżaka Candida – duża ilość wydzielanej substancji insulinopodobnej  przez drożdżaka –  spadek stężenia cukru we krwi – konieczność zjedzenia czegoś słodkiego).

Należy pamiętać też o tym, iż gdy braknie pożywienia i wody drożdżakom, one nie giną, zapadają
w swoisty letarg. Przemieniają się w formę przetrwalnikową jaką jest spora czyli komórka służąca do bezpłciowego rozmnażania się grzybów. Dla drożdżaka Candidy nie groźne jest też kwaśne środowisko żołądka.

Grzyby Candida to pasożyty. Niezbędne są im do życia tkanki organizmu żywiciela. Stanowią one dla grzybów środowisko, pożywienie, miejsce gdzie wydalają własne odchody. Wykorzystują każdy spadek odporności swojego żywiciela by móc rozrosnąć się, uszkadzając przy tym jego tkanki. Grzyby doprowadzając do uszkodzenia tkanki powodują  rozpad jej komórek i wcale nie żywią się tymi substancjami resztkowymi. Najczęściej substancjami resztkowymi powstałymi w wyniki rozpadu komórek tkanek uszkodzonych przez grzyby Candida są bakterie: gronkowce i paciorkowce.  Tworzy się stan zapalny w obrębie uszkodzonej tkanki, pojawia się zaczerwienie, obrzęk, ból. W wyniku badań laboratoryjnych dostajemy informacje o obecności bakterii a nie o faktycznym  winowajcy grzybie Candida.

Cechy grzybów Candida:

• Odżywiają się cząsteczkami białek.
• Doprowadzają do rozpadu komórek organizmu żywiciela (nie zadawalają się tkanką martwiczą).
• Wydalają do podłoża toksyczne produkty przemiany materii – krwiobieg – zatrucie organizmu żywiciela – osłabienie systemu odporności.
• Giną jeśli nie znajdą pożywienia w najbliższym otoczeniu.

Istnieje wiele rodzajów grzybów Candida, obecnie znanych jest około 196 gatunków, a tylko 15
z nich może wywoływać choroby.   Najczęściej spotykanym rodzajem jest Candida albicans, jest przyczyną 90% wszystkich infekcji grzybiczych.

Toksyny wytwarzane przez grzyby Candida są bardzo niebezpieczne dla organizmu. Wyodrębniono ich 79 odmian np.:

• Kandydotoksyna – uszkadza system odpornościowy, nasila rozprzestrzenienie się zakażenia: naruszenie błony śluzowej jelita cienkiego powoduje  zmniejszenie powierzchni wchłaniającej składniki pokarmowe, dochodzi do uszkodzenia błony śluzowej jelita grubego, do organizmu przedostają się wówczas toksyny, metale ciężkie, alergeny pokarmowe.
• Neurotoksyny – wpływają one na OUN (ośrodkowy układ nerwowy), przyczyniają się do wywołania zmiennych nastrojów, niezdecydowania , chaotyczności, agresji (również wobec siebie), zachowań gwałtownych, stanów depresyjnych. Mogą pojawić się fobie, nerwice natręctw.

Pamiętaj! Pozbywanie się grzybów za pomocą antybiotyków grzybobójczych jest pozbawione sensu. Jeśli tylko powrócą warunki korzystne w postaci pożywki i osłabionego układu odporności grzyby odrosną w przeciągu 2-3 tygodni.

BIBLIOGRAFIA:

Janus A., Nie daj się zjeść grzybom Candida, Wyd. IPS, Warszawa 2011

Trickett S., Jak pokonać kandydozę, Wyd. PZWL, Warszawa 2012

Żak-Cyran B., Alchemia pożywienia, Wyd. Galaktyka, Łodź 2008