Autyzm jako jedno z najpoważniejszych zaburzeń rozwoju dziecka dotyka całą rodzinę, której życie wcześniej czy później zostaje podporządkowane niepełnosprawnemu dziecku. Typowy obraz dziecka z autyzmem jest zaskakujący. Bardzo często uderza ich wręcz niezwykła, jakby nie z tego świata uroda. Trudno uwierzyć, że za tą maską lalki kryje się drobna wada neurologiczna o tak druzgocących konsekwencjach. Śliczne dziecko jest na pozór blisko, a zarazem bardzo daleko, fizycznie obecne, a jednak odległe. Nie można do niego dotrzeć, sprawia wrażenie jakby otaczał je mur. Wgląd autystycznego dziecka sugeruje, że rozwija się normalnie i jest zdrowe, a jednak jego społeczna izolacja wskazuje na to, że tak nie jest, żyje we własnym świecie. Ta choroba ma bardzo negatywny wpływ na życie wszystkich członków rodziny.

Wielu rodziców dzieci z autyzmem doświadcza braku wrażliwości świata wobec swoich pociech. Żyjemy w świecie, który jest coraz szybszy, coraz bardziej hałaśliwy, zaludniony i bezosobowy. Nasze środowisko jest coraz mniej gotowe na przyjęcie osób nadwrażliwych albo takich, które mają problemy i potrzebują wspaniałomyślności. Kiedy pojawiają się zachowania trudne ludzkie twarze wyrażają zdziwienie, odrazę, odrzucenie, a tak naprawdę dziecko autystyczne, kiedy cierpi, okazuje to krzykiem, szczypaniem albo lękiem. Należy przełamywać stereotypy dotyczące dzieci   z  autyzmem,   z      zaburzeniem rozwoju.  Wierzę, że wzrastająca świadomość społeczna i rosnąca wiedza 0 autyzmie pozwoli nam zaakceptować fakt, że tacy ludzie są wśród nas a ich odmienność sensoryczna i intelektualna wręcz wzbogaca nasze społeczeństwo.

Autyzm jest złożonym zaburzeniem neurologicznym od dziesięcioleci obserwowany, definiowany i diagnozowany. Według Krajowego Instytutu Zaburzeń Neurologicznych i Udaru Mózgu (w USA), autyzm jest rozwojowym zaburzeniem funkcji mózgu i typowo manifestuje się w trzech sferach: upośledzeniu interakcji społecznych, trudnościach w komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz znacznie ograniczonej liczbie zainteresowań i podejmowanych aktywności. Wymienione objawy pojawiają się w pierwszych trzech latach życia i mogą trwać całe życie. Większość ludzi przyjmuje już do wiadomości, że autyzm jest zaburzeniem nieuleczalnym i że nie należy oczekiwać wynalezienia lekarstwa, dzięki któremu można by się autyzmu pozbyć niczym grypy. Autyzm jest raczej jak ślepota, inny nieuleczalny deficyt, odciskający piętno na rodzinie i całym otoczeniu osoby nim dotkniętej. Autyzm to defekt duszy i umysłu, defekt poznawczy. Autyzm to samotność, smutek i cierpienie.

Rozpatrując przyczyny autyzmu można stwierdzić, iż jest to zaburzenie o złożonej i wieloczynnikowej etiologii. Wciąż brak wiedzy, brak danych na temat tego jak dochodzi do jego powstania. Przypuszczalnie dużą role odgrywają uwarunkowania genetyczne. Trwają badania nad czynnikami środowiskowymi – biochemicznymi. W ostatnich latach zanotowano znaczny wzrost zachorowań, badacze zadają sobie pytanie czy mamy do czynienia z epidemią autyzmu? Nadal nie wiadomo dokładnie jak dochodzi do jego powstania. Sytuacja ta jest powodem frustracji ludzi pracujących z dziećmi autystycznymi oraz rodziców. Zaczyna się gonitwa, poszukiwanie przyczyny takiego stanu rzeczy, długa podróż przez nieznane, pełna niewiadomych, wątpliwości, silnych emocji. W świetle współczesnej wiedzy autyzm należy do tak  zwanych  zaburzeń neurorozwojowych, co oznacza,  że jest on związany z nieprawidłowym    rozwojem i funkcjonowaniem mózgu. Coraz częściej mówi się o tym, że autyzm stanowi szczególny przykład niezwykłego rozwoju mózgu, a dotknięte nim osoby inaczej odbierają świat, czasem znacznie głębiej niż inni, zwracając uwagę na wiele pomijanych przez inne osoby szczegółów. Osoby z autyzmem przetwarzają docierające do nich informacje w sposób specyficzny. Jedną z cech tego przetwarzania jest koncentracja na detalach, szczegółach i fragmentach odbieranej stymulacji. W tym procesie fundamentalne znaczenie mają dysfunkcje mózgowe, ale przyczyn powstania autyzmu nie da się wytłumaczyć żadnym pojedynczym defektem mózgu.

BIBLIOGRAFIA:

1. Bluestone J., Materia autyzmu, łączenie wątków w spójną całość, Wyd. Fundacja Rozwiązać Autyzm, Warszawa 2010.
2. Frith U., Autyzm. Wyjaśnienie tajemnicy, Wyd. GWP, Gdańsk 2008.
3. Pisula E., Autyzm, przyczyny, symptomy, terapia, Wyd. Harmonia, Gdańsk 2010.
4. Pisula E., Małe dziecko z autyzmem, Wyd. GWP, Sopot 2010.