Mniszek lekarski

Roślina pospolita w całym kraju, spotykamy ją na łąkach, trawnikach, przy drogach, polach. Kwitnie na żółto, po przekwitnięciu tworzą się tzw. „dmuchawce”.  Inne nazwy mniszka to m.in. : mlecz, męska stałość, lwi ząb, wilczy ząb, mleczaj, dmuchawiec, podróżnik. Skąd nazwa mniszek? Jak podaje literatura po oderwaniu się nasion pozostaje łodyga , która przypomina ogoloną głowę mnicha. Nazwa mlecz natomiast powstała od białego soku jaki wypływa z łodygi i liści po ich przerwaniu.

Zbiór

W ziołolecznictwie wykorzystuje się korzeń mniszka, kwiat mniszka oraz liście. Korzenie mniszka wykopuje się jesienią lub wczesną wiosną, liście zbiera się przed kwitnięciem, koszyczki kwiatowe zbiera się bez ogonków.

Substancje lecznicze

Korzenie mniszka zwierają trójterpeny,  związki gorzkie (taraksacyna), fitosterole, wielocukry, pektyny, substancje żywicowe, aminy, kwasy organiczne, witaminy A, B1, C, D. Kwiaty bogate są w karotenoidy, flawonoidy, olejki eteryczne.

Działanie

Mniszek pospolity wykazuje działanie żółciopędne, moczopędne, napotnie, przeciwzapalne, przeciwkaszlowe, wykrztuśne, przeczyszczające. Mniszek wpływa na wydzielanie soku żołądkowego, usuwa świąd skóry, liszaje, wysypki.

Mniszek jest rośliną miododajną.

Szczególne właściwości mniszka: działanie lecznicze w schorzeniach dróg żółciowych, i schorzeniach wątroby.